eerste week in india zonder onze tassen...

1 dec Lucknow India
Geland op Lucknow werden al onze angsten/gevoelens bevestigd… na gevraagd te hebben hoe wij aan onze tassen kwamen: komen die op de band? Of moeten wij deze ergens anders vandaan halen? Werd er meteen medegedeeld dat er 2 tassen vanuit dubai niet mee waren gekomen naar India. Om er zeker van te zijn moesten wij eerst wachten tot dat alle tassen waren opgehaald na dik 1 uur wachten waren alle tassen zo goed als weg en en nog steeds geen backpacks. Dus weer de zelfde man opzoeken, deze had een formulier die helemaal ingevuld moest worden. Dit duurde natuurlijk ook weer lang… De eerst volgende vlucht vanuit Dubai was Maandag avond heel laat dus mochten ze gevonden zijn en met de vlucht mee gaan dan konden we ze op zijn vroegst Dinsdag 4 dec ophalen.
Nadat alles was ingevuld konden we dan eindelijk naar ons hotel, snel even wat roepies pinnen op het vliegveld en met de taxi naar het hotel.
Eenmaal aangekomen bleek onze reservering niet goed zijn angekomen bij het hotel, maar omdat Greetje haar darmen begonnen op te spelen en het onderhand alweer 05.00 uur was wilden we gewoon heeeel graag eeen beetje een fatsoenlijke kamer, naar de wc en slapen. Nadat we de 2de kamer hadden gezien en die goedgekeurd hadden wilden we daar zo snel mogelijk heen. Maar omdat het een iets luxere kamer was was die ietsje duurder als dat we gehooopt hadden maar nog wel in ons budget… Plus we waren moe,misselijk en een beetje wanhopig, dus we namen de kamer. Toen we wakker werden (bleek het dus geen nachtmerrie te zijn) probeerden we meteen op internet te komen via robin zijn mobiel om de reservering van het hotel te zoeken die daddy Harry zo goed voor ons gefixt had maar nergens in de boeken stond van het hotel, snel hadden we die gevonden en bleek die ook al betaald te zijn. thanks daddy (L) zo gingen wij met de mail naar de receptie, bleek de al gereserveerde kamer door harry voor ons 1/3de goedkoper te zijn, kregen we ons geld terug, en konden we voor het zelfde geld de zelfde kamer nog een nachtje krijgen. Jeeeh dikke prima en heeeeul erg fijn ook zown meevalletje! Nadat geregeld te hebben was het tijd om op tandenborstel, tandpasta, shampoo en ondenbroeken jacht te gaan.
(jaja tis wat: een paraplu kopen in Dubai en ondergoed kopen in India wie had dat ooit gedacht :p)
Terug in het hotel waren wij een granypany broekje voor greetje (want hij was een beetje aan de grote kant en alles behalve sexy, dus werd het mijn slaapbroekje), een pasende onderbroek voor robin (tis niet te geloven maar het was mogelijk, ondanks robin een reus is hier, toch hebben ze godzijdank onderbroeken in zijn maat) een hemd voor robin (die misschien wel een klein beetje strak zat maarja twas alleen maar om in te slapen), 2 tandenborstels , tandpasta, wasmiddel en schampoo rijker. En konden wij die avond meteen het ondergoed de sokken en de t-shirts die we aan hadden wassen, aangezien dat het enige was dat we hadden.
Bij Greetje thuis zeggen we vaak: (voordat we op vakantie gaan) Paspoort, Tickets, Geld. Ja hebben we dat nou dan hebben we alles, en dan maakt al dat andere niet zo veel uit… Nou daar kom ik even vies hard op terug, tis maar niks als je al je spulletjes niet bij je hebt!
De dagen dat we in Lucknow waren hebben we de eerste dag het hotel en de basis hygiene dingen geregeld. De 2de dag hebben we wat rond gekeken, en zijn we een internet cafetjuh in gegaan om te kijken wat we konden bezoeken in de buurt voor de volgende dag.
Wat ons opviel is dat de mensen hier in Lucknow ons heel bijzonder vinden, als we hier over straat lopen staren de mensen naar ons (bijna onbeschoft) alsof het de eerste keer is dat ze een blanke zien. De 3de dag zijn we op pad gegaan naar Bara Imambara en de British Residency . Dit was ook weer een hele bijzondere ervaringen voor ons niet alleen omdat we weer hele mooie dingen zagen maar ook vooral omdat de indische studenten die daar zijn om hun eigen bezienswaardigheden te bekijken en dus ook een camera bij zich hebben omdat ze toerist in eigen land/plaats zijn, plus ze kunnen een aardig woordje engels en wilde bijna alle maal met ons op de foto??!!! De meeste vroegen dan ook gewoon of ze met ons op de foto mochten als of het de gewoonste zaak van de wereld is en de anderen vroegen niks maar probeerden in de buurt te staan van ons en de ander maakte dan snel een foto.(ik wil niet weten op hoeveel facebook pagina’s sta van verschillende indische studenten van hier :P)
Greetje: tis maar goed ook dat ik van te voren op internet gelezen had dat dat dus kon gebeuren anders had ik waarschijnlijk niet eens geweten wat ze bedoelden? En had ik gedacht dat ik van hun een foto moest maken ofzo?! Aangezien dat bij mij in afrika is voor gevallen en dat voor mij de meest voor de hand liggende gedachte was geweest.
Wat trouwens ook voorkomt is dat we in een keer in het Hindi worden aangesproken… Alsof wij er uitzien dat we dat kunnen verstaan en/of zelf kunnen spreken????
Dusja de ene keer willen ze met je op de foto? Dan spreken ze je aan in hun eigen taal? En de andere keer staren ze je aan (gerust voor 10 min lang)?! Heeel heel appart…. En soms heel heel frustrerend!
4de dag konden we dan eindelijk onze tassen ophalen! ze waren er plus ons slotje zat ook nog op de flightbag en na een snelle controle zat inderdaad alles er nog in! Helmaal gelukkig! Het was 4 dec dus: Dankjewel sinterklaas!!!
Diezelfde dag ook nog een treinkaartje geregeld naar Agra want we hadden onze spullen en konden dus eindelijk verder met de reis. Zown kaartje regelen hier duurt lang en is heel onduidelijk! Eerst moesten we een pinautomaat hebben voor geld. Toen is ons ,bij het toeristen bureau (die op het station was) verteld dat we eerst naar een ander gebouw er naast moesten. Hier dan eerst naar bali 601 en als die niet konden helpen of dicht was dan moesten we naar bali 618. Dus wij gingen braaf naar bali 601 toen kregen we een formuliertje die we moesten invullen(met trein gegevens, vertrek-, eindbestemmingen en persoonsgegevens, die inleveren dan gaan ze voor je in de computer zoeken, moet je betalen en krijg je een kaartje, toen zij de meneer dat we met het kaartje naar bali 618 moesten dus wij die kant op. Daar gaven we ons kaartje af, deze meneer schreef vervolgens de gegevens van het kaartje in een boek en toen vertelde die dat we de dag van vertrek (morgen dus) 3 uur van te voren moesten komen om te zien of ons kaartje confirmed was, want op dit moment was die nog niet 1000 % gegarandeerd dat we mee mochten met de trein, als de trein hier vol is kan je ervoor kiezen om op de wachtlijst te komen. lekker vaag dus, voor de zekerheid zijn we nogmaals langs het toeristen bureautje gegaan en die vertelde het zelfde.
De 5de dag (5 Dec) hoopten we dan met de trein te gaan, maar dat was pas 23.55 uur in de avond, dus overdag zouden we nog evenlangs het internet cafe om zinnetjes in het hindi op te zoeken die we vaak konden gebruiken en deze dan uit printen. En we zouden nog even wat drinken en eten halen voor in de trein. Deze dag hebben we nog een indische meneer ontmoet die graag wou dat we weer positief tegenover india aankeken, dit wou hij doen door ons aan een zitplek te helpen en een simkaartje te regelen voor ons. Dit na 3 uur gelukkig allemaal gedaan en wij met een goedgevoel samen op een gedeeld bed in de trein gestap inclusief een indische-simkaart. Hier hebben we natuurlijk wel de touristenprijs voor betaald. Maarja dat maakte ons even niet uit. Dus wij heel knus op ons 70cm brede bedje in de trein naar Agra (stad van de Taj Mahal). Gelukkig was er een lieve indiër die zijn bed afstond aan ons, nu hadden we 70 cm hoogte boven ons bed en geen 50cm! Dat had echt heel krap geweest! Aangekomen op onze eindbestemming ons een weg gebaand tussen alle riskjas en tuk-tuks. Ze proberen je eerst een taxi aan te smeren naar de taj mahal voor 150, dan vragen ze of je al een hotel hebt en zodra je een naam hebt betaal je gelijk 200, als je robin snel boos wil hebben moet je dat doen en zijn dus stukje verder voor 100ruppees in een tuk tuk gestapt die ons wel wou brengen! Eenmaal aangekomen bij de taj mahal moesten we even zoeken naar het hotel maar was makkelijk te vinden gelukkig want het was onderhand alweer 6uur in de ochtend. Aangekomen bij hotel Raschmi snel ingecheckt ontbeten en lekker ons bedje ingekropen!